Definitie van mensenhandel in België

Artikel 433 quinquies van het Strafwetboek definieert mensenhandel als: De werving, het vervoer, de overbrenging, de huisvesting, de opvang van een persoon, het nemen of de overdracht van de controle over hem teneinde deze persoon uit te buiten. De zogenaamde sectoren van uitbuiting zijn limitatief opgesomd:

		Uitbuiting van prostitutie of andere vormen van seksuele uitbuiting
		Uitbuiting in de bedelarij
		Werk of diensten in omstandigheden die in strijd zijn met de menselijke waardigheid
		Wegnemen van organen of van menselijk lichaamsmateriaal
		Verplichten om een misdaad of wanbedrijf te plegen (in sommige gevallen van diefstallen of drugstrafiek bijvoorbeeld)

Strafwetboek, artikel 433 quinquies en volgende: geconsolideerde versie.

Vreemdelingenwet, artikel 61/2 en volgende: geconsolideerde versie.

Omzendbrief van 23 december 2016 inzake de invoering van een multidisciplinaire samenwerking met betrekking tot de slachtoffers van mensenhandel.

Europese wetgeving

Richtlijn 2012/29/EU van 25 oktober 2012 die minimumnormen voor de rechten, ondersteuning en bescherming van slachtoffers van strafbare feiten vaststelt.

Richtlijn 2011/36/EU van 5 april 2011 inzake de voorkoming en bestrijding van mensenhandel en de bescherming van slachtoffers.

Richtlijn 2004/81/EG van 29 april 2004 betreffende de verblijfstitel die in ruil voor samenwerking met de bevoegde autoriteiten wordt afgegeven aan onderdanen van derde landen die het slachtoffer zijn van mensenhandel.
Raad van Europa, Verdrag ter Bestrijding van Mensenhandel, van 16 mei 2005.
Raad van Europa, Verdrag voor de Rechten van de Mens, 1950.